Er wordt gewerkt aan 'Installatie KASSIEWIJLE'. Door Sue Wiggers aan de tekeningen. Door Marijke Boon aan de 'rijmen'. Er zijn nu 7 stuks tekening/gedicht klaar. Er komen er nog drie bij, zodat we er in totaal tien kunnen laten zien en horen op het komende Oerol-festival. De officiële opening zal zaterdag 14 juni zijn.
Alk arme alk
Niemand weet dat je zo heet
Ik zie het aan de snavelvorm
Dat je geen zeekoet bent
Maar alk alk.
Je bent er
Waarvoor dank
En je bent er geweest
Wat jammer is
Alk.
Zeekoet arme zeekoet
Niemand weet dat je zo heet
Ik zie het aan de snavelvorm
Dat je geen alk bent
Maar een zeekoet
Zeekoet.
Je bent er
Waarvoor dank
En je bent er geweest
Wat jammer is
Zeekoet.
GELUK
Zonder t
Was je een zeekoe geweest
Dus ik wil maar zeggen:
Je hebt geluk gehad.
TUSSENVOEGSEL VAN
voor een dode Jan-van-Gent
Ik zag een Jan-van-
Gent op het strand.
Op een zandplaat, hard zand.
Misschien was het een Janna, geen Jan.
Hen was dood,
De pijp uit, overleden.
De reden?
Olie misschien, of netten van een vissersboot.
Naam: Janna of Jan
Geslacht: onbekend
Achternaam: Gent
Tussenvoegsel: van .
Wat moet ik nou met jou, bonte vliegenvangervrouw?
Je ligt al maanden in de diepvriesla.
Ovenfrites en bladerdeeg,
verder is de diepvries leeg, ficedula hypoleuca femina…
Je bent een mondvol in het Latijn,
in het echt ben je amuse-klein,
licht als een veertje: 17 gram.
Er staan geen filmpjes op YouTube
voor bonte vliegenvanger-soep
of een paté voor op de boterham.
Je leefgebied lag in Zuid-Holland, Ouddorp, op Goeree.
Nu lig je diepgevroren hier, mortuarium privé.
Wat moet ik nou met jou, ik heb geen idee.
Ik pak mijn instrument.
En zing de blues.
Je mag geen roodborstje meer heten
Van vogelaars nieuwe stijl
Maar klein ben je wel
De kleur van je borst meer oranje
Dan rood
Nu van het bloed
Heden verleden
Platgereden
Dood.
Vroeg het Alexia, Aldo, Christine.
Vroeg het aan Jet en aan Riemer,
aan Frank en aan Tien.
Aan Imme, aan Jari, Jolien en aan Tijn.
Ik vroeg ze:
hoe is het om altoos en eeuwig de ‘middelste’ te zijn?
Tja… Oehhhh… Mwah…
Dat is wat ze zeiden.
Beetje moeilijk. Je moest zien je te onderscheiden
van die boven je en die eronder.
De middelste was gewoon niet bijzonder.
Dàt was het misschien: je voelde je vaak niet gezien.
Maar ik zag ‘m! De middelste zaagbek!
Aan de zoutkant van de Brouwersdam.
Zo bijzonder, het was een wonder,
met zijn mooie rooie ogen en zijn hanenkam.
Glanzend zwarte kop, nekje rank en slank,
tijgerprintje om de borst, streepjescode op de flank.
Punkie vrouwtje aan zijn zijde.
Wist zich ab-so-luut te onderscheiden.
Tussen de grote zaagbek en het nonnetje (de kleine)
is het fijn om middelste te zijn.
Wat zeg ik? Een feest!
Ja, een feest.
En de middelste zaagbek, die is er geweest.